Henryk Grynberg ze względu na żydowskie pochodzenie, lata 1942–1944 przeżył, ukrywając się w Radoszynie i okolicach oraz na tzw. aryjskich papierach w Warszawie. Z całej licznej rodziny okupację niemiecką przeżył tylko on i jego matka. Nie zginęli dzięki pomocy Polaków. Jednak jego ojca – Abrama – zabił polski chłop, któremu oddał na przechowanie swoje dwie krowy. Półtorarocznego brata, wydanego przez sąsiadów, zabili Niemcy na terenie pobliskiego Jadowa.
Henryk Grynberg szkołę średnią skończył w Łodzi. W latach 1954–1958 studiował na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie trwania studiów, 11 października 1956 r. podpisał dokument o współpracy jako tajny współpracownik Departamentu 7. Urzędu Bezpieczeństwa o pseudonimie “Reporter”. Okoliczności tego zdarzenia opisał w wywiadzie dla “Życia Warszawy” z 5 lutego 2007 w książce “Ciąg dalszy”.
Od 1 kwietnia 1959 r. do 31 grudnia 1967 r. był zatrudniony w warszawskim Teatrze Żydowskim. W 1967 r. Grynberg wraz z zespołem teatru wyjechał na występy do USA. Do Polski już nie wrócił. Studiował literaturę rosyjską na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles; pracował w U.S. Information Agency i rozgłośni Głos Ameryki w Waszyngtonie; współpracował z emigracyjnymi pismami literackimi.
Henryk Grynberg zbadał i opisał okoliczności śmierci najbliższych krewnych, m.in. w książce “Dziedzictwo”. Na tej podstawie Paweł Łoziński nakręcił film dokumentalny “Miejsce urodzenia”. Zwłoki ojca przeniesiono na Cmentarz Żydowski w Warszawie.
Jest laureatem licznych nagród literackich, m.in. Nagrody Kościelskich (1966). Cztery jego książki były nominowane do Nagrody Literackiej Nike (“Drohobycz”, “Memorbuch”, “Monolog polsko-żydowski”, “Uchodźcy”). Jego proza jest tłumaczona na wiele języków, m.in. angielski, francuski, niemiecki, hebrajski i holenderski. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
