James Joyce

James Joyce (1882–1941), irlandzki pisarz, jeden z najwybitniejszych twórców XX wieku. Był najstarszym z dziesięciorga rodzeństwa, jego rodzina żyła w nędzy. Był bardzo wrażliwy – miewał lęki już od czasów młodości. Bał się psów, burzy z piorunami, morza, a nawet wiary. Prowadził bardzo rozwiązłe życie i tak jak ojciec borykał się z problemem alkoholowym. Z powodu silnego krwotoku z oka przeszedł 25 operacji okulistycznych. Życie skończył w Zurychu, gdzie – jak mówiono – „zmarł pijany, ślepy i bez grosza”. Już jako uczeń był nagradzany za swoje wypracowania, a styl jego twórczości charakteryzował się mistrzowskim użyciem czasu w dziele literackim oraz wprowadzeniem strumienia świadomości. Truman Capote uważał, że gdyby nie zbiór opowiadań Dublińczycy, który nazywał „ćwiczeniem palców”, Joyce nigdy nie napisałby swojego najwybitniejszego dzieła pt. Ulisses. Dublińczycy stali się mistrzowską pozycją w gatunku opowiadań. Szczególnie doceniono opowiadanie Zmarli – dzieło uznano za symboliczne zdarcie masek z Dublińczyków.