Wiza do Iranu

Iran widziany oczami Artura Orzecha jest krajem niezwykle barwnym, a jednocześnie nie tak zamkniętym, jak może się wydawać. Nie da się go znaleźć w folderach popularnych biur podróży, a przecież urzekają tam kolory i smaki, zachwycają głęboko zakorzenione tradycje. Autor opowiada o kobietach, które choć skrępowane zasadami obyczajowymi, potrafią umiejętnie pokazać swoje piękno. Zaprasza do kuchni, która uwodzi prostotą a zarazem wykwintnością. Oprowadza po miejscach, gdzie wciąż można zobaczyć ślady potęgi prastarego świata. Odsłania przed nami kraj, który zafascynował go wiele lat temu i do którego ciągle chce wracać.
Książka to próba odczarowania jednoznacznie negatywnego wizerunku Iranu upowszechnionego w dużej części świata. Orzech oprowadza nas po kraju, którego kulturalne bogactwo zostało przyćmione przez politykę ajatollahów. Przypomina, że Irańczycy to nie Arabowie, a islamiści to naukowcy i znawcy islamu, a nie fundamentaliści muzułmańscy.
Ta książka jest jak uwertura do pogodnej, egzotycznej podróży. Artur pisze pięknym, osobistym językiem – miałem poczucie, że każde „r” jest tu Orzechowe i brzmi egzotycznie.
Paweł Królikowski
Artur Orzech zaprasza nas do Iranu – kraju kreowanego przez media na „dyżurnego straszaka” za każdym razem, kiedy nic godnego uwagi nie dzieje się na świecie. Autor ukazuje inny Iran – „swój Iran”, który doskonale zna i rozumie, bo potrafi rozmawiać z Irańczykami bez pośredników, potrafi zaskoczyć Irańczyka recytacją Omara Chajjama i nie boi się jeździć międzymiastowymi autobusami. Spojrzenie to osobiste, ale jakże prawdziwe. Wycieczka bez wizy z niezwykle kompetentnym przewodnikiem.
prof. Marek Dziekan (katedra Arabistyki i Islamistyki UW)