Srebrny sen o umieraniu

Myślę o wyborach tych, którzy przywołują cierpienia dawne i odległe, wobec których jesteśmy naprawdę bezradni (…).

(…) ta niedługa, osadzona w Śląsku w XX wieku książka traktuje o bezbronności: dzieci wobec dorosłych, dorosłych (rodziców) wobec cierpienia dzieci. (…) Rodzice, których trawi lęk o swoje dzieci nie zaczerpną z “Góry Tajget” innego pocieszenia jak to, że nie są w tym sami. Ci, którzy przebrną przez opis zimnego dzieciństwa dr Gertrudy Luben, psychiatry i morderczyni, trochę pokrewny filmowi “Biała wstążka” Michaela Hanekego, przyjmą może wreszcie do wiadomości prawdę banalizowaną zwykle przez poradniki psychologiczne i ulotki Błękitnej Linii, że każdy akt przemocy wobec dziecka zostanie przez niepowtórzony i oddany, choć już pewnie nie sprawcy.

Wojciech Stanisławski, Rzeczpospolita 6.02.2016