Mistrzowie opowieści. Skandynawskie lato

Skandynawskie lato to fascynujący przegląd mistrzów literatury pochodzących z Danii, Finlandii, Islandii, Norwegii i Szwecji. Od autorów znanych polskim czytelnikom od czasów dzieciństwa, jak Tove Jansson, Astrid Lindgren lub Hans Christian Andersen, przez noblistów, jak Selma Lagerlöf i Halldór Kiljan Laxness, po tych, z którymi zetkną się po raz pierwszy, jak Naja Marie Aidt czy Mikkel Bugge. Można otworzyć ten zbiór na dowolnej stronie i od razu zanu­rzyć się w jeziorze, morzu, wejść do lasu lub posiedzieć w ogro­dzie, powędrować ulicami opustoszałego miasta, wystawić twarz do słońca i poczuć na policzku pocałunek jego promieni.

Skandynawowie kochają światło. A let­nie światło na Północy nie przypomina żadnego innego – dłużej trwa, jest ostrzejsze, przejrzystsze, a jednocześnie nasycone błęki­tem morza, wszędobylskich jezior oraz zielenią gęstych lasów. Więc gdy dzień staje się choć odrobinę dłuższy, zaczyna się święto prostej radości i wyzwolenia.

Wyboru opowiadań do zbioru „Mistrzowie opowieści. Skandynawskie lato” dokonała Justyna Czechowska.

Latem świat jest piękniejszy, a codzienność bardziej intensywna.

„Bo latem mało się musi, a wszystko może”.

„I tak mi zleciało całe lato. A to padało, a to świeciło słoń­ce, czasem w nogi łóżka wżerał się mróz, czasem wiatr z półno­cy łaskotał mnie po plecach, jak szedłem na skraj lasu przykucnąć za potrzebą.”
ROSA LIKSOM

„Wdzięczność trzyma mnie przy życiu. I choć jestem tylko zim­nym, siwym dmuchawcem i słońce już mnie nie raduje, a cień i mrok nie przerażają, bo nie mam uczuć, to nadal pragnę żyć.”
JÓNAS HALLLGRÍMSSON

„Myślę o tym wszystkim i nie przestaję marzyć, bym choć jeden raz mogła żyć tak beztrosko wśród innych beztroskich. Życie jest bogate, ale nie sądzę, by miało do zaoferowania, staremu czy młodemu, coś więcej niż to jasne i szczęśliwe letnie marzenie.”
SELMA LAGERLÖF

„Pamięć o lecie będzie coraz bardziej nikła, tak jak kontury wokół twarzy na czarnobiałej fotografii”.
TOVE DILTEVSEN

„Nastaje świt, słońce rzuca pierwsze promienie pomiędzy drzewa, ale nie widzi się tego. Pajęczyny błyskają pomiędzy trawami, krople wody lśnią na płatkach kwiatów, lekkie mgły poranne giną, nikt nie wie gdzie, a na wierzchołku najbliższej brzozy siada drozd i wznosi pierwszy radosny trel poranka.”
ASTRID LINDGREN

„Trwał lipiec; łodyżki uginały się pod pąsowymi główkami piwonii. Siedzieliśmy na tarasie na zielonych krzesłach ogrodowych; wokół rozpościerała się zieleń trawnika. Jedliśmy ciasto upieczone na blasze, słodkie – z jabłkami i cynamonem. Popołudnie.”
NAJA MARIE AIDT