Żółte światło

Jerzy Pilch – pisarz, felietonista. dramaturg, fan Brunona Schulza i piłkarskiego klubu Cracovia. Każdy, kto czytał chociaż jedną z książek Pilcha wie, że pisarz urodził się w Wiśle, w rodzinie ewangelickiej. W jego twórczości stale powraca temat dzieciństwa i tradycji rodzinnych. „Mam w sobie ten lęk, który jest kłopotliwy: synka, z małej miejscowości, z Wisły, i nim w gruncie rzeczy jestem” – mówił o sobie pisarz. Pilch w Wiśle mieszkał do 10. roku życia, potem wraz z rodzicami przeniósł się do Krakowa, gdzie ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracę nad doktoratem pod kierunkiem prof. Jana Błońskiego przerwał w okresie stanu wojennego. Wtedy Pilch na serio zajął się publicystyką i literaturą. Wierną publiczność zdobył sobie jako autor satyrycznych felietonów literackich czytanych na spotkaniach krakowskiego czasopisma mówionego „Na Głos”. Na początku lat 80. Pilch zaczął publikować felietony w „Tygodniku Powszechnym”. Ukazywały się one przez niemal dekadę i zyskały autorowi opinię jednego z najwybitniejszych polskich felietonistów. W marcu 1999 roku pisarz przeniósł się ze swoimi felietonami na łamy „Polityki”, w latach 2006-2009 ukazywały się one w „Dzienniku”, a później – w „Przekroju”. Pilch jest także autorem wielu książek, w tym powieści „Spis cudzołożnic”, która doczekała się ekranizacji z brawurową rolą Jerzego Stuhra, a film został nagrodzony na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za scenariusz i dialogi. Aż cztery książki Pilcha były nominowane do Literackiej Nagrody NIKE. Po nominacjach dla „Monologu z lisiej jamy” (1996), „Tezach o głupocie, piciu i umieraniu” (1997) i „Bezpowrotnie utraconej leworęczności” (1998), „Pod Mocnym Aniołem” w 2001 roku przyniosła autorowi tę nagrodę. Jerzy Pilch zmarł w 2020r.